Nieuwsjunkies vertonen vaak afkickverschijnselen tijdens de zomermaanden. Vaak ligt de helft van de wereld aan het infuus en gebeurt er amper wat. Komkommertijd, zeg maar. Dit jaar hebben nieuwsverslaafden geen reden tot klagen en dit dankzij een niet aflatende verkiezingskoorts. Enkele weken geleden vond een losgedraaide gek het nodig om tijdens een verkiezingstreffen een aanslag te plegen op presidentskandidaat Trump. De ‘goddelijke voorzienigheid’ deed het schot echter afwijken richting diens oor waardoor meteen het beeld van 2024 werd geschapen: een bebloede Trump die met de vuist in de lucht zijn aanhangers duidelijk maakte dat hij virieler is dan zijn stamelende tegenstander. Een godsgeschenk voor conservatief Amerika, want nu zou Trump bij de twijfelende kiezer ongetwijfeld de ‘sympathy vote’ verwerven.
Na enkele weken denken, besloot zittend president Biden dan de handdoek in de ring te gooien en de wisselbeker door te geven aan diens onzichtbare vice-presidente Kamala Harris. Harris komt vitaler over dan de zwalpende president en zal ongetwijfeld goed scoren onder de zwarte bevolking. Meteen is er opnieuw wat twijfel gekropen in het Republikeinse kamp en krijgen we de mogelijkheid tot spannende verkiezingen in november.
Het schampschot en de stijging van Trump in de populariteitspolls was de afgelopen maand het begin van een rotatie op de (Amerikaanse) aandelenmarkt: de zogenaamde Trump-trade. Wapenproducenten en olie- en gasbedrijven scoorden opvallend sterk, terwijl groene aandelen gemeden werden. Dit volledig conform het ideologisch manifest van de partij die gekaapt wordt door zijn presidentskandidaat. Amerikaans staatspapier stond onder druk omdat beleggers uitgaan van een hogere inflatie en dito Amerikaanse rente bij een eventuele herverkiezing van Trump. Tussendoor smeerde het Republikeinse kamp nog wat stroop aan de baard van de cryptobeleggers. Strategisch vooral, want de aanhangers van cryptomunten zijn vaak gevoeliger voor complottheorieën, terwijl het aantal beleggers in deze lege algoritmes intussen een niet te verwaarlozen aantal uitmaakt.
Voor het eerst sinds lange tijd zagen we in de maand juli verkoopdruk ontstaan onder de ‘magnificent seven’-aandelen. Een correctie die smaakt als een cocktail geperst uit groeiangsten en margevrees. Om toekomstige groei te waarborgen dienen deze bedrijven ook fors te investeren. In dit geval in AI en de grootteorde waarmee dit gebeurt doet heel wat beleggers terug deinzen. Het heeft een schurend, schizofreen kantje: mis je de boot van AI, dan word je afgestraft; investeer je er in dan mag het zeker niet te veel zijn. Hoe goed deze bedrijven het ook hebben gedaan inzake koersevolutie, op ééntje na (Tesla) blijven de winstgroei fenomenaal, de marges verbazingwekkend en de balansen gezonder dan de bloedresultaten van een doorsnee asceet. Een vergelijking met de dotcomcrash uit 2001 is dan ook totaal van de pot gerukt. Daarnaast tonen heel wat Amerikaanse aandelen noteren minstens even duur terwijl hun winstgroei nog geen schijntje bedraagt en de koers desondanks al jaren aan het stokken is. De tweespalt kwam tot uiting in een dalende Nasdaq 100 (-1,63%) over de maand juli, terwijl de Euro Stoxx 50 met een daling van 0,43% amper bewoog en de S&P500 er toch nog 1,14% kon bijwinnen.
Oorzaak van deze pessimistischere visie is te vinden in de recente bedrijfsresultaten. In bepaalde gevallen zijn ze gewoon barslecht (Kering, Heineken,…), maar vaker is er een algemene terughoudendheid van het bedrijfsmanagement naar de nabije toekomst te lezen. Dit zorgde in juli voor een verhoogde volatiliteit in de markt. We denken dat deze nog een tijdje zal aanhouden tot de centrale banken met een forser plan inzake renteverlagingen komen. En hiervoor denken we dat de heren en dames een goede correctie moeten zien om daadwerkelijk tot volle actie over te gaan.
