Onder het motto ‘begin niet altijd met een woordenbombardement’, tonen we u graag onderstaande tabel.

Conclusie? Ondanks een dalende, maar hoog blijvende inflatie zien we dat heel wat grondstofprijzen terrein verliezen. De prijzen piekten rond het begin van de pandemie en de invasie van Rusland in Oekraïne. Die daling zou bemoedigend zijn, indien de centrale banken niet op een gigantisch geheim waren gestoten. In die mate geheim dat quasi elke burger het al wist of vermoedde. Er is met name sprake van ‘greedflation’ onder heel wat bedrijven. Hogere kosten worden in die mate doorgerekend dat enkele sectoren hun winstmarges zelfs zagen stijgen. Op die manier wordt de inflatie kunstmatig hoog gehouden, dixit de ‘centrale banken’.

Ieder wakker mens kent de analogie over het pak friet. Wanneer de aardappelprijs daalt, blijft de prijs van een pak friet minstens stagneren. Een andere vergelijking: toen de energieprijzen vorig jaar door het lint gingen, schoven onze landelijke media zowat elke bakker en slager een microfoon onder de neus om te kijken of de explosie van de gasprijs hun zaak zou vernietigen. Het was voor de kleine zelfstandigen een terechte bekommernis, maar we hebben genoeg herhaald dat iets wat snel in prijs stijgt ook opnieuw snel kan dalen. Bovenstaande tabel toont aan dat dit klopt. De gasprijs is sinds begin dit jaar gehalveerd en ten opzichte van de piek tot één vierde van zijn hoogste prijs vervelt. Wordt ons brood nu goedkoper? We vrezen ervoor. De reden is dat enkel de prijs van zuivere grondstoffen zonder ruis naar de klanten wordt door gefilterd. Wanneer een product bewerkt wordt, is het niet enkel de grondstoffenprijs, maar ook de prijs van energie en de loonkosten die de eindprijs bepalen. De loonkosten nemen een grote hap uit het budget en die is gevoelig gestegen door de toenemende prijsontwaarding. België is hierin Europees koploper door het mechanisme van de automatische loonindexering. Daarbovenop speelt ook het effect van de prijszettingsmacht. Dit laatste is bij een kleine zelfstandige onbestaande, maar niet bij een multinational. Het lijkt bevestigd te worden door de laatste kwartaalresultaten. AB InBev, Johnson & Johnson,… ze brachten de belegger geen negatieve verrassingen. Geen verborgen pensioenplannen of weggemoffelde bonussen die het collectieve geheugen dreigen aan te tasten. Jammer genoeg werden de resultaten -door de getemperde vooruitzichten- met een even groot enthousiasme als een belastingverhoging onthaald.

Zijn prijsafspraken dan niet verboden? Indien er sporen van terug te vinden zijn, wel. In heel wat sectoren (zeker wanneer het aantal aanbieders beperkt is), neemt de marktleider vaak stilzwijgend de discipline in de groep waar. De rest volgt impliciet, waardoor afspraken stilzwijgend gebeuren. Het lijkt ons dan ook onmogelijk om hier iets aan te doen. Het enige wat de prijzen kan doen breken is een verminderde vraag, maar de consument blijft een sterkhouder dankzij de krappe arbeidsmarkt.

Momenteel neemt de markt een stoïcijnse houding aan. De VIX-index, die de onrust op de financiële markten meet, staat op een laag pitje. Alsof we op het dek van een catamaran liggen te varen onder begeleiding van een zacht zomerbriesje. Toch kan deze toestand snel omslaan. Zo hopen we dat het Congres in de VS voor juni een akkoord bereikt over een nieuw schuldplafond. We vrezen dat het geen wandeling door het park wordt, maar eerder een miniversie van onze eigenste Dodentocht. Tien Trumpisten hebben de touwtjes in handen en het wordt afwachten hoe flexibel de rest zich naar hun eisen zal plooien. We hopen alvast op een snelle consensus. Daarnaast bekijken we ook met aandacht hoe snel de inflatie terug normaliseert. In het zicht van mindere economische tijden kan een normalisering de weg openen naar eventuele renteverlagingen. Het kan het verschil tussen een harde en een zachte landing uitmaken.

Matthias Vandezande

Wij helpen je graag verder

Neem vandaag nog contact met ons op.