Het ontwarren van al te strak geknoopte schoenveters is een klusje dat meestal gepaard gaat met het nodige gevloek en geklaag. Het doet me denken aan de toenemende trend van deglobalisering. Het is een aartsmoeilijk proces om een systeem, dat vijftig jaar heeft kunnen groeien en inmiddels zo sterk verweven is in het weefsel van onze economie, zomaar om te draaien. De deglobalisering komt vandaag uit Amerikaanse hoek onder de gedaante van Trump’s importtarieven. Om deze te implementeren en te controleren, zal het door hem weinig geliefde ambtenarenapparaat versterkt worden. Dat was waarschijnlijk niet de bedoeling… .

De meeste multinationals hebben immers een globale verwevenheid. Ook het Europese symbool bij uitstek, Volkswagen, heeft een fabriek in de staat Tennessee, waar het SUV’s en elektrische voertuigen voor de VS produceert. Logischerwijs zullen auto’s die in de VS worden geproduceerd niet belast worden, maar alle andere modellen wel.

Anderzijds is Tesla voor ons Europeanen het Amerikaanse symbool bij uitstek. Toch heeft Tesla ook een fabriek in het Duitse Grünheide waar het model Y geproduceerd wordt. Wanneer Europa terug slaat met importtarieven dan zal het dit model niet mogen belasten, anders treft het zijn Duitse werknemers.

Amerikaanse bedrijven die enkel buiten de VS produceren, worden zonder wapens de loopgraven ingejaagd. Neem nu Mattel. Ouders gaan binnenkort 25% extra moeten betalen om hun dochtertje te verwennen met een Barbiepop!

Trump dreigt intussen met nog hogere tarieven wanneer zijn vroegere bondgenoten terug slaan. Dit alles onder het motto: ‘mijn geweer is groter dan dat van jou’. Tot zover verloopt het heikneuterige importfestival volgens het oerklassieke patroon.

Dit alles zal naar verwachting een opwaarts effect op de inflatiecijfers hebben. De Amerikaanse consument was er deze maand al minder gerust op. De laatste inflatiecijfers (over januari) toonden een lichte daling, maar het is wachten tot alle dreigementen in werking zullen treden.

Door de weggetrokken Amerikaanse paraplu staat Europa nu volledig blootgesteld aan de gure weerelementen. Gelukkig recht het beleid de rug door razendsnel gigantische budgetten voor defensie vrij te maken. Het is misschien indirect Trump’s bedoeling, maar voorlopig is dit de enige optie.  Intussen gaat de chantage verder en kijkt Europa lijdzaam toe hoe de VS zijn klauwen op de gigantische reservoirs aan zeldzame aardmaterialen in Oekraïne probeert te leggen. Veel cynischer hoeft geopolitiek niet meer te worden…

Er is slechts één iets wat dit ontwrichtend spektakel een halt kan toeroepen: de financiële markten. Hier kregen we in febuari al een voorproefje van. De Nasdaq Composite en de S&P500 daalden respectievelijk 4 en 1,4%. Over dezelfde periode steeg de Eurostoxx 50 met 3,3%. Het is nog kort dag, maar deze cijfers zullen pijn doen in het Witte Huis. Intussen bevindt de technologierijke Nasdaq zich in correctiefase.

Toegegeven, Amerikaanse aandelen noteerden al een tijdje tegen een ongeziene premie ten opzichte van hun Europese tegenhangers. Beleggers pompten via ETF’s al te gretig geld in de Amerikaanse markt. Dit lijkt zich nu te keren. De waarderingskloof tussen de VS en Europa verkleint sinds begin dit jaar. Beleggers vrezen dat de zinloze, hysterische importheffingen een groeivertraging in de VS zullen uitlokken en stuurden naast aandelen ook de Amerikaanse rente over alle termijnen lager. Het duurder wordende Amerikaanse leven zal die rente in de nabije toekomst hoogstwaarschijnlijk opnieuw de hoogte injagen.

We denken dat het veranderde sentiment op Wall Street nog een tijdje kan aanhouden. We moeten maart afwachten om te  kunnen besluiten of Wall Street de luchtballon van Trump heeft doorprikt. Hopelijk volgt Main Street snel. Uiteindelijk hebben ook wij geen baat bij al te fel dalende Amerikaanse markten.